Andrzej Konic

W 1948 roku ukończył SGH. Studiował także prawo, ale nie ukończył tego kierunku. Kiedy skończył studia zaczął pracować w prywatnej firmie handlu zagranicznego. Po przeszło roku czasu trafił do radia, gdzie wygrał konkurs na lektorai pracował tam przez kilka lat. Dostał propozycję przejścia do Teatru Młodej Warszawy i zgodził się na przejście. W tym teatrze zadebiutował jako aktor w spektaklu Poemat pedagogiczny. Następnie występował w teatrach: Teatr Ziemi Mazowieckiej i Teatr Narodowy. Pracował jako asystent reżysera, a potem jako reżyser etatowy w telewizji. Realizował programy literackie i widowiska Teatru TV. Wyreżyserował swoją adaptację Ania z Zielonego Wzgórza, która funkcjonuje do dziś; miała 132 premiery i dziesiątki przedstawień. Był prowadzącym Młodzieżowego Studia Poetyckiego. Pod jego okiem debiutowali: Daniel Olbrychski, Magdalena Zawadzka, Marek Perepeczko, Irena Karel, Witold Dębicki i wiele innych osób. Realizował familijny program na żywo Szklana niedziela. W kolejnych latach pracował w Teatrze Sensacji Kobra. Reżyserował mnóstwo spektakli. Wystąpił w filmach: Krzyżacy i Wojna domowa. W Teatrze TV zrealizował dwanaście z czternastu odcinków Stawki większej niż życie. Następnie wyreżyserował dziewięć z osiemnastu odcinków wersji telewizyjnej serialu Stawka większa niż życie. Napisał scenariusz wg noweli Bolesława Prusa Przygoda Stasia i wraz z Anną Seniuki Markiem Perepeczko zrobili film dla Redakcji Młodzieżowej. Na podstawie scenariusza Tomasza Domaniewskiego nakręcił Motodramę. Potem zaczął kręcić zdjęcia do pierwszego polskiego serialu typu płaszcza i szpady pt. Czarne chmury. W NRD zrealizował widowisko teatralne Tam i gdzie indziej wg powieści Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Później nakręcił kilka odcinków w cyklu filmowym Najważniejszy dzień w życiu. Potem otrzymał nagrody za Grę i Uszczelkę. Następnie powstała opowieść wojenna W te dni przedwiosenne. Zrealizował kolejny serial Życie na gorąco. W latach 80. wyjechał do NRD, gdzie reżyserował serial nt. wojny trzydziestoletniej. Wrócił do Polski, wyjechał do Lublina i tam w teatrze przygotował widowisko wg baśni Andersena Zaczarowane pantofelki. Następnie wyjechał do Radomia, gdzie reżyserował w teatrze. Wrócił do pracy w TVP, gdzie rozpoczął prace nad cyklem pięciu filmów pt. 44. Od 1983 roku pracował wraz z Juliuszem Janczurem nad scenariuszem Pogranicza w ogniu. W 2001 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.